اصل پیتر ادعایی جالب دارد، این اصل می گوید که در سازمان ها کارکنان به علت نشان دادن شایستگی در یک شغل، به شغل بالاتر ارتقا پیدا می کنند و این روند تا زمانی ادامه می یابد که به حد بی کفایتی در یک شغل برسند؟!! و در همان جا باقی می مانند. به همین علت اغلب ما در سازمان ها با افرادی روبرو می شویم که شایستگی شغل خود را ندارند و این عارضه ای است که گریبان گیر بیشتر سازمان ها است.

لارنس پیتر

واضع این اصل پیتر است، نویسنده ای به نام لارنس پیتر، او به ذکر مواردی متعدد می پردازد که در آن ها کارمند در طول خدمت خود به مشاغل بالاتر گمارده شده و زمانی که به  حد بی کفایتی رسیده در همان شغل متوقف شده است.

بدین ترتیب پیتر معتقد است در سلسله مراتب سازمان ها همه کارکنان مشتاق هستند تا به حد بی کفایتی برسند و علم سلسله مراتب شناسی باید این ضایعه را مورد بررسی و تدقیق قرار دهد. امروزه همه سازمان ها از سلسله مراتب استفاده می کنند و باید در شناخت عوارض آن ها نیز هوشیار باشند اصل پیتر این آگاهی را به آنان ارزانی می کند.

 مثال:

شخصی معلم بسیار خوبی است او دانش آموزان خوبی تربیت می کند قبولی کلاس های کنکور او صد در صد است، رئیس آموزش و پرورش اورا احضار می کند و به او سمت معاونت آموزش حین خدمت را پیشنهاد می کند، او قبول کرده در این شغل نیز به خوبی انجام وظیفه می کند تا اینکه روزی رئیس آموزش پرورش می شود و در منطقه خود به شدت ضعیف ارائه خدمت می کند او در این پست به حد بی کفایتی خود رسیده و نمی تواند خلاقیت های مورد نیاز یک مدیر را داشته باشد. اینجاست که هم خود شخص دچار سرخوردگی شده هم سازمان آموزش پرورش در اجرای وظایف خود دچار مشکل می شود.